***

Rousse, La Toilette, Henri de Toulouse-Lautrec, Musee d'Orsay

Boję się tej miłości
paradoksalnie...

Szarpie się na końcu liny niczym ryba

nie mogę puścić ... 

nie chcę

wgryzam się w ciebie 

głęboko

zostawiam na twojej skórze ślady zębów i paznokci

- wczoraj w nocy

chciałam wyszarpać z Ciebie

nie mój zapach

nie mój obraz

nie do mnie miłość

kiedy jest ciemno

pozwalam jej władać moją duszą

egoistycznej, zachłannej

pozwalam jej gryźć drapać

chcieć Cię do bólu, do utraty tchu

kiedy jest ciemno

pozwalam jej pragnąć

za dużo

rano budzi się 

rozumiejąca łagodna

- głupia,

Będzie bolało.

Nie ma mnie 

bez pierwszej i ostatniej

Kiedy odchodzisz

trace pion

nie wiem czy Miłość nie zagraża

boje się

obcego zapachu wewnątrz mnie

brakuje

bezpiecznych ramion, 

gdzie wszystko jest proste

Łap mnie 

zanim jak latawiec zerwe się na wietrze.